Olivierde de Klepperklomp is mijn trouwe metgezel op al mijn reizen. De Klepperklomp of Hanske Knap en ook wel Klapklomp kwam vooral voor in Zuidelijk Nederland en Vlaanderen. Kinderen zongen er een lied mee langs de deuren op bijvoorbeeld vasten-avond of Nieuwjaarsdag, en begeleiden zichzelf ritmisch met de klapklomp. Er moest natuurlijk een muntje worden gegeven en dat kon in de bek, waarna het ingehaald kon worden. Om wat druk te zetten op het geven werden de klompen met koeienhoorns en hazenvelletjes opgetuigd, om hem er angstaanjagend uit te laten zien. Dit laatste is bij Olivier jammerlijk mislukt: hij ziet er gewoon echt heel lief uit, en dat is ‘ie gewoon ook.
Inmiddels is hij aan zijn tweede vachtje toe, het eerste was helemaal stukgeaaid. Zo glimt hij van trots en is hij weer helemaal het heertje. Kijk maar eens…
Olivier is graag aan mijn zijde, maar maakt ook zijn eigen avonturen mee terwijl ik aan het optreden ben. Soms moet ik na een speeldag lang wachten tot hij weer terug komt. Maar echt kwijt is hij gelukkig nog nooit geweest, want meestal is het redelijk voorspelbaar waar hij uithangt. Ze zeggen wel eens dat je geen twee dingen tegelijk moet doen, maar Olivier kan heel goed: eten en drinken. En achter de vrouwen aan…
Af en toe krijg ik een prentje van met wie hij uithing, dat is altijd erg vermaekelyck. maar deze keer sloeg alles. ‘Wim en Loes’ was het in zijn verhalen. Ik begreep pas echt waar hij was geweest toen ik dit staatieportret zag!!
Oliviers Wandelganghe:
en meer:
